در ایران، نوع خاصی از قراردادهای نفتی که به “قراردادهای IPC” (Iranian Petroleum Contract) معروف است، در سال‌های اخیر برای جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی در حوزه نفت و گاز معرفی شده‌اند. این قراردادها ترکیبی از قراردادهای مشارکت در تولید و خدماتی هستند و به منظور ایجاد جذابیت بیشتر برای شرکت‌های بین‌المللی طراحی شده‌اند.
مزایا و معایب قراردادهای نفتی
هر نوع قرارداد نفتی دارای مزایا و معایب خاصی است. برای مثال، قراردادهای مشارکت در تولید می‌توانند جذابیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران ایجاد کنند زیرا به آن‌ها سهمی از تولید می‌دهند، اما ممکن است دولت‌ها تمایل کمتری به واگذاری این میزان مالکیت داشته باشند. از سوی دیگر، قراردادهای خدماتی ریسک کمتری برای دولت‌ها دارند اما ممکن است جذابیت کمتری برای شرکت‌های نفتی بین‌المللی داشته باشند.
انتخاب نوع قرارداد بستگی به سیاست‌های اقتصادی، میزان ریسک‌پذیری طرفین و شرایط فنی و اقتصادی میدان‌های نفتی دارد.
نویسنده: فاطمه اندی- کارشناس قراردادها
تلفن: ۰۲۱۹۱۶۹۳۳۱۹ داخلی ۳۰۲
