♦ طبق ماده یک قانون استخدام کشوری مصوب ۱۳۴۵ ، هر شخصی به خدمت در یکی از وزارتخانه ها یا شرکت ها یا موسسه های دولت پذیرفته شود، مستخدم دولت محسوب می شود.
◊ رئیس جمهور، معاونان رئیس جمهور، وزیران و کارمندان دولت نمی توانند بیش از یک شغل دولتی داشته باشند و داشتن هر نوع شغل دیگر در موسساتی که تمام یا قسمتی از سرمایه آن متعلق به دولت یا موسسات عمومی است و نمایندگی مجلس شورا اسلامی و وکالت دادگستری و مشاوره حقوقی و نیز ریاست و مدیرعامل یا عضویت در هیئت مدیره انواع مختلف شرکت های خصوصی،جز شرکت های تعاونی ادارات و موسسات برای آنان ممنوع است.
♦ طبق اصل ۱۴۱ قانون اساسی کارمندان دولت نمی توانند بیش از یک شغل دولتی داشته باشند. به موجب تبصره ۵ قانون تصدی بیش از یک شغل، چنانچه کارمند دولت بیش از یک شغل داشته باشد ، به انفصال خدمت موقت از ۶ ماه تا یکسال محکوم می گردد و وجوه دریافتی از مشاغلی که در یک زمان تصدی آن را داشته است به جز حقوق و مزایای شغل اصلی وی مسترد می گردد.
◊ همچنین کارمندان دولت نمی توانند به سمت ریاست، مدیریت عامل و عضو هیئت مدیره شرکت های خصوصی ( شرکت های هفت گانه تجاری ) منصوب شوند، به جز شرکت های تعاونی ادارات و یا موسسات، درنتیجه کارمندان دولت در شرکت حق امضا ندارند و نمی توانند در شرکت سمت داشته باشند و فقط می توانند به عنوان عضو ساده وارد شرکت شوند و ۲۰% سهم را هم می توانند دارا باشند.
♦ نکته مهم این است؛ کارمند دولت نمی تواند هیچ گونه شغلی در موسسه ای که تمام یا بخشی از سرمایه آن متعلق به دولت باشد، داشته باشد. علاوه بر این، داشتن هرگونه شغلی برای کارمندان دولت در موسسه ای که تمام یا بخشی از سرمایه آن متعلق به موسسه عمومی باشد نیز ممنوع است.
نویسنده : پروانه خیاط . کارشناس ارشد حقوق
۰۲۱-۹۱۶۹۳۳۱۹